•  ​​​​​​​"Kan ve Gül" Karina AKÇA

      " Kan ve Gül... Gül ve Diken... Aşkım ve Sen... "

İçimde eksik olan o kadar çok şey var ki! Biri sensin şimdi. Ben gittim belki senden ama sen... Ama sen gitmedin benden... Acıklı bir sahnenin son repliğiyle harcadım gözyaşlarımı. Bozdura bozdura değerinin hiç olduğu bir aşktım belki senin için...

Şimdi bensizsin. Ben seninleyim ama... Kesik attığın yanımdan kanlar sızıyor. Farkında mısın ne kadar acı çektiğimin? Sanırım değilsin... Boş ver zaten. Ben gidiyorum. Belki bir daha asla gözlerimde doyuma ulaşmayacaksın, ellerimi tutan sen değil bir parça kavruk toprak olacak. Yaşamam için gereken cesareti senden almıştım oysa. Şimdi yoksan savaşmamın bir nedeni de yok...

Git hadi... Benim yapamadığımı yap. Sonuna kadar git ve ikimiz için mutlu ol! Ben hayallerime konan küçük meleklere emanet ediyorum seni. O melekler senin duacın olacak benim yokluğumda. Dünya üzerinde hiçbir canlı bu kadar sevilmeyi hak etmiyordu gözümde. Ben seni çaresiz bir çocuğun duası gibi SEVDİM.

Ve hayatımda bir ilktir sanırım; çıkarsızca, doyasıya sevgini hissettim. Ayıran neydi yollarımızı, biliyorum. Yanlışı bendim senin hayatının... Sen ise benim tek doğrum olmuştun hayatıma giren. Neyse... Uzun tutmamak lazım yolculuğu! Bitti değil mi? Sende bitti... Bende yeni başladı. Gözlerimi kapatırsam bir gün bil ki seni çok sevdim.

Uğruna yaşamayı ve savaşmayı seçecek kadar...

Karina AKÇA