Uzun bir aradan sonra tekrar bu köşede sizlerle sohbet etme imkanı bulduğum için çok mutluyum. Bu imkanı  veren  değerli büyüğüm Davut Zat’a da teşekkür ediyorum.

Uzun bir ara diyorum çünkü hayatın kısa olduğu gerçeğine her geçen gün şahit olurken on yılı aşkın sürenin de bu kısalık için de uzun olduğunu düşünüyorum.  İnsanoğlunun, doğum ile ölüm arasında geçen zaman diliminde her geçen gün telaşının arttığına, telaş içerisinde geçen zamanının da aslında çok da farkına var(a)madığını görüyoruz.

Doğum ile başlayan süreç bakıma muhtaç, ilgiye aç ve her şeyden habersiz olarak gerçekleşiyor. Sonra her şeyin farkına varan insan, yaşadığı ortama ayak uydurmaya başlıyor. Hayatında birçok şey yaşıyor ve yaşanılanlara şahit oluyor. Yaşlılık evresi ise son evre olarak nitelendiriliyor. Halbuki bakıldığında aslında ilk evre ile benzerlikleri yaşayan insan, son evrede ilgi ve alakaya aç, bakıma muhtaç hale geliyor. Dolayısıyla ilk evreye dönüşü yaşıyor. Geçmişine baktığında zamanın çok çabuk geçtiğini defalarca dilinde tekrarlayan insanoğlu aslında ilk zamandan uzaklaşmadığını fark etmiyor bile.

Hayatımızda yaşadığımız birçok anıyı o günlerden uzaklaştıkça daha çok hatırlıyoruz. Kimisi mutlu kimisi hüzünlü anılar. Keşkeleri çok olan hayatın iyikileri ile birlikte pişmanlıklarını da görüyoruz. Başta da dediğimiz gibi bunun telaş adlı zaman hızlandırıcısı içerisinde kaybolduğunu, zamanın bizim için yavaşladığını zannettiğimiz anda ise telaştan kurtulduğumuzu anlıyoruz.

Hayatın koşuşturmacası içerisinde eğitimle başlayan telaş, iş ve ev hayatı içinde geçip gidiyor. Hayatımıza birçok insan giriyor. Kimisi eş, kimisi arkadaş, kimisi ise çocuklarımız oluyor. Kendi telaşımıza başkalarının da telaşını ekliyoruz. Sonunda da bize tanınan sürenin sonuna geliyoruz.

Yaşadığımız dünyada doğal çevremizde her şeyin denge içerisinde yaratıldığını görüyoruz. Belli bir döngü içerisinde devam eden bir dengede bazı şeylerin defalarca tekrarlanırken, bazıları tamamen sona eriyor. Örneğin doğa sonbahar, kış, ilkbahar, yaz döngüsü içerisinde tekrar eden bir sistem içerisinde ilerliyor. Her evre ise farklı güzelliklere, farklı sonuçlara yol açıyor. Doğanın bu döngüsünü insan için de uyarlamamız mümkün. Zira insanın yaşadığı hayatın bazı dönemlerinin kış, bazı dönemlerini bahar olarak nitelendirebiliriz. Her bir dönemin insan için farklı güzellikleri ve tecrübeleri getirdiğini  söyleyebiliriz.

Başlangıcı olan her şeyin sonu da aslında bir başlangıçtır. Dolayısıyla başa dönmeden önce sonumuzu düşünmek, buna göre hareket etmenin gerekliliğinin bilincinde olmamız gerekiyor. Yaşadığımız her an aslında birer tecrübe. Aynı yaşanılacak her bir olay ya da durum için tekrarında yapılacak hata azaltılmalı. Aynı hataların farklı sonuç vermesini beklemektense hataların düzeltilmiş halinin güzel sonuçlar vermesini umut etmek daha doğru yol olacaktır.

Her yeni başlangıç güzeldir fakat nasıl devam edeceği önemlidir. Sonuç olarak tekrar yazma, duygularımızı ve düşüncelerimizi sizlerle paylaşma fırsatını bulmuşken devamının ve sonuçlarının da güzel olması için çalışmaya, gayret etmeye ve en önemlisi umut etmeye devam edeceğim.

Farklı konu ve düşüncelerle bir sonraki yazımızda görüşmek temennisiyle.

Hoşça ve sağlıcakla Kalın.